روزی من نیز خواهم مُرد و شعرهای نسروده ام در من باقی خواهند ماند و جهان تا ابد به شعرهای نسروده من فکر خواهد کرد، به تو وقتی داری آرام آرام روسری قهوه ای ات را برمی داری، در حال نشستن روی مبل و خیره در نگاه شاعری که ضربان قلب اش مدام بالا و بالاتر می رود، شاعری که وحشی ترین کلمه ها را رام می کند و تو را نیز... (فردین نظری)